21 dezembro 2012

Entrevista con un empleado de una multinacional en Brasil


Entrevista con una persona, que pidió para no ser identificada, y que trabaja en una multinacional en la región de Uberlândia-MG | Brasil.

1- O que é o latifúndio para você?
Grande extensão de terra de um mesmo proprietário, ou de um grupo de pessoas.

2- Qual a influência do agronegócio no Brasil?
Influencia diretamente e indiretamente no PIB do país, no emprego de uma grande porcentagem da população, e na educação. No agronegócio atual há uma consciência em preservação do meio ambiente.

3- Há conflitos de terras no Brasil? Por quê?
Sim. Porque a política de terra do país é muito corrupta, qualquer um que entrar em terra no país tem direito a propriedade e a desigualdade de terra é imensa, tem grandes latifundiários e grandes proprietários.

4- O que é a agricultura camponesa? Qual a sua influência no Brasil?
Agricultura de subsistência familiar, localizada mais no Nordeste do país, o qual é uma região muito pobre e que ainda não há orientação e incentivo por parte de nenhuma empresa e do governo para progredir.

5- Você conhece o sistema agrário na Espanha? Acha que este sistema é melhor para o Brasil?

Não conhece. Bem por alto sabe que é de pequenas propriedades e várias culturas.

6- Você acredita que a concentração fundiária é um problema para o Brasil? Se sim, qual seria a solução?
Não. 

7- Qual a sua opinião sobre a reforma agrária? 
De forma justa e honesta, sem a corrupção política do país funcionaria.

Gustaría de agradecer a Patricia Pimenta Azevedo Ribeiro, que ha hecho la entrevista.

Por: Luiza Azevedo Ribeiro

12 dezembro 2012

Emotivas e sinceras palabras dun ex-labrego e gandeiro.


Nesta entrada, vamos introducir unha entrevista que lle realicei a un ex labrego e gandeiro do meu concello (Cartelle) que reside no pobo de Santo tomé. O seu nome e Pepe Estévez, e as preguntas que lle deciden formular  foron as seguintes:

1- Pepe, polo que eu teño entendido usted fai uns catro anos aproximadamente tiña unha granxa. ¿ Por qué motivos a deixou?
Si certo é, eu tiña unha granxa na que traballamos eu e máis a miña muller, e os motivos polos cales a deixamos foi máis que nada porque me xegou a edad da xubilación, e miña muller caeu enferma e hoxe en día xa non me era rentable tela porque me supuña moito traballo e ningún beneficio, solo me quedei con duas vacas que me dan  leite pa familia, e despois alguna galiña para os ovos e un que outro becerro, pero todo para o consumo propio. 

2- Vostede, polo que eu sei ten 2 fillas e un fillo ¿ningún quixo quedarse coa granxa e coas terras?
Non teñas medo nena, eles tan pronto lles dixen que íamos deixar a granxa e as terras que traballabamos, botaron fuegos, pasan a  semana na cidade e solo veñen aquí de viernes a domingo, e veñen para descansar, as veces si van co tractor arar as parcelas máis pequenas e que están cerca da casa, nas que cultivamos patatas, productos de horta, pero todo para o noso consumo. Xa que eu considero que non hai mellores productos que os que cultiva un mesmo, que os que se venden no supermercado a saber como foron eleborados. 

3- Cando tiña a granxa e as terras en funcionamento, ¿Os productos que extraía delas era solo para o autoconsumo?
Pois, fai uns vinte anos ou máis, vendiamos leite principalmente a xente do pobo, que viña asta a nosa casa con botellas de litro, as cales se lles enchian de leite, tamén tivemos un ano, que se non me equivoco foi o 1995 unha moi boa colleita de patatas, as cales as vendimos  a unha empresa de Xinzo de Limia, moi ben pagado o quilo, e en Setembro cando realizábamos a vendima tamén lle sacábamos moito beneficio ao viño, o cal ía para as cooperativas do outro lado do río, e bueno tamén vendimos becerros e porcos, tanto vivos como mortos. A verdade e que me deu moita pena deixar a granxa, pasei noites e noites dandolle voltas a cabeza, porque ahora estes últimos anos ainda que non houbese case beneficios, eu ía pali e pasabanseme as horas voando, era feliz traballando, pero este traballo a min so érame imposible lévalo.

4- Polo que me dice daballe bastante traballo a granxa e as terras. ¿Introduciu alguna tecnoloxía?
Non ninguna, nos ordeñábamos as vacas manualmente, cando unha se puña de parto pasábamos toda a noite onda ela, as terras aramolas co tractor propio, polo general iamos pa granxa as seis da maña hasta ás doce do mediodía comíamos e pas terras pola tarde, e creo que si houberamos introducido alguna tecnoloxía non lle sacaríamos tanto beneficio, teriamos menos traballo, pero solo os cartos gastados en compralas non sería rentable. Non tiñamos vida propia, nin os domingos podíamos ir a moitas celebracións pero eu sigo decindo que antes era feliz traballando e ahora tamén o son pero non sei como matar o tempo. 

5- ¿Considera que o tamaño das parcelas e o adecuado? ¿Ou debería introducirse a concentración parcelaria?
Non me fales da concentración parcelaria que me trae negro, aquí en cartelle que se deixen da concentración parcelaria que non ten sentido ningún, estou farto de ir a reunións, andar polas parcelas e total para que, se nadie se pon de acordó, porque non sei pa que queren agrupar as pequenas terras que estean afastadas nunha sola parcela, se total hoxe en día esta todo ermo, e nadie se vai por a traballar a  amplas escalas a terra, aquí desde sempre se deu o minifundio e convertelo nun latifundio non e a solución, creo que a concentración parcelaria so sería positiva para edificar, xa que os solares serían máis grandes, pero con esta crisis olvidarse de edificacions. Ademáis traería moitos gastos para o concello.

6- Vostede imaxinase ¿Cómo será o seu pobo nun futuro?
Pois, eu imaginome que este pobo desaparecerá e eso que hay moita xente nova, pero solo ben os fines de semana, pola semana seremos uns 60 veciños como moito e todos de idade avanzada que dentro dunhos anos estaremos no outro mundo. Ojala me equivoque e siga habendo Santo Tomé por moitos anos máis, e que as fincas non queden ermas, que estea todo labradiño, pero creo que isto so queda nun bonito soño, porque non lle vexo futuro ningún, ou tal vez son eu que son pesimista.  Nena, tu que es nova anima a xente a vir para os pobos que é o mellor que ai tranquilidade, boa relación cos vecinos, o paraíso eche esto…

                                                                                           Elaborada por: Victoria Estévez González

10 dezembro 2012

Entrevista con un componente del MPRA | Movimiento Popular por la Reforma Agraria

Hamilton Marques Ribeiro – fundador de la bandera MPRA (Movimiento Popular por la Reforma Agraria), que es un movimiento regional, en la región de Uberlândia-MG Brasil. El MPRA hay hace 10 años, con 42 familias asentadas y 3 acampamientos.



El vídeo completo de la entrevista:

Trechos de la entrevista:

1- ¿Qué es el latifundio para usted?
El latifundio no es nada más de que la concentración de capital en las manos de pocos, que impide la agricultura orgánica y saludable, porque la expansión de la monocultura se hace con altas maquinarias, ella mutila la condición de la fuerza de trabajo, de personas menos favorecidas que dependen de eso trabajo, y cuando se ofrece trabajo, es de forma degradadora para el propio ser humano; es un sistema prácticamente esclavizado. Creo que es un sistema totalmente adverso de lo que debería ser.
Y la visión de eso sistema, para mí, es sólo la concentración del capital en las manos de pocos. Y eso no es bueno para la sociedad. Futuramente, el latifundio irá traer una pobreza general para la nación. Ahora, de la forma en que ellos están, enriquece pocos.     

2- ¿Cuál es la influencia del agronegócio en Brasil?
Creo que el agronegócio venga de la misma forma, es una exploración.
En el agronegócio, parte de las personas no es el propietario de la tierra, y sí por lo medio de alquilar o cedida por los políticos, inclusive, muchas veces, por tierras del propio patrimonio publico, en grandes expansiones de áreas rurales.
El objetivo es sólo uno, explorar los menos favorecidos y enriquecer pocos. El peor es que grande parte del dinero (capital) no lo queda en lo país, porque grande parte de la monocultura que hay en Brasil son exploradas por multinacionales de otros países, como EUA.
Por eso el agronegócio es una influencia negativa para el país.

3- ¿Hay conflictos de tierra en Brasil? ¿Por qué?
El conflicto ocurre, la verdad, por la falta de una división igualitaria que debería ser en nuestro país, ya que sólo en el estado de Minas Gerais, por ejemplo, hay más de 18 mil hectáreas de tierras que aún es de la Unión del Estado y el Estado concentra eso y permanece con eso en las manos, no repasando para la clase trabajadora, el pueblo del campo, el pequeño agricultor, para las personas que luchan por la reforma agraria, que genera una lucha para ser reconocido, inclusive para intentar alcanzar mínimamente las leyes que los aparan.
El conflicto sólo aumenta, porque no avanza en mejorías para los agricultores, porque el gobierno no ayuda en el avanzo de la reforma agraria, por lo más que crío leyes para eso, pero no las ejecutan.
En los últimos años, inclusive en el gobierno Lula, esa situación empeoró, porque el judiciario también impide la adjudicación de áreas para la reforma agraria.
El gobierno debería realizar programas de distribución de tierras e igualdad social, que seria, así, los mejores proyectos de crecimiento para el nuestro país.     

4- ¿Usted crea que el agronegócio está influenciando el Estado?
Para mí, hoy el agronegócio manda en el Estado, en que determina/genera/manda de acuerdo con suyo intención, tanto político, partidario, judiciario y parlamentar.
Yo estoy en la lucha por la reforma agraria ha más de 16 años, y creíamos que por lo medio de los movimientos sociales, nosotros podriríamos nos fortalecer y nos dar condiciones humanas para no avanzar la cuestión de la bandidaje, porque cuando una persona no tiene recurso, ella va se virar de alguna forma (pasar hambre no va), pero hoy el gobierno no da respaldo para eso. Hasta el gobierno Lula, que era una persona que mostraba inicialmente en suya campaña la sustentabilidad política para el avanzo de la reforma agraria.
Mira nosotros ahora aquí en el asentamiento, por ejemplo… hay 21 familias intentando producir orgánico, pero cuando llegamos en estas tierras, dos áreas próximas de aquí fueran arrendadas para producir monocultura de soja, y la utilización de químicos (agrotóxicos) en esas  plantaciones está influenciando/interfiriendo en el crecimiento de las nuestras plantas, que antes tenia mucho más cualidad y hoy están muriendo; nuestras aguas también, antes tenía un color totalmente diferente y hoy está totalmente contaminada. 
Así, el agronegócio es una opresión para la nación. Son 30% de la populación que manda en el país (en el parlamentar y judiciario), pero hasta ellos ya están comiendo de la química que utilizan en las plantaciones.
Los agricultores familiares están viviendo una persecución de la monocultura de soja, de usinas de cana de azúcar y de las hidroeléctricas, porque en las bacías de los ríos, donde son inundadas para construir las hidroeléctricas,  nosotros podríamos producir orgánicamente, con las estructuras naturales de la tierra y preservando el medio ambiente. Tal vez, en 5 años, nosotros seremos expulsos de esas tierras, pues ellas serán inundadas para favorecer una usina hidroeléctrica.   

5- ¿Qué es la agricultura camponesa? ¿Cuál suya influencia en Brasil?
La agricultura camponesa es una agricultura humana, que respeta la madre naturaleza (la tierra, agua, aire, nuestras arboles) y nuestros seres, trabajando con igualdad social, con respeto, con alimentación pura y saludable (alimentación orgánica), que produce vida y nos da salude. Diferente de la monocultura, que produce químico (agrotóxico), lo que está causando problemas de salude en las personas, como el cáncer.  Hay pesquisas realizas en Brasil, que cada persona consume por año 5 kg de agrotóxicos.
Para mí, la agricultura camponesa torna el ser vivo/ser humano saludable; ella es una coyuntura de respeto, igualdad social, que asocia la teoría con la practica, dando condiciones de vida de verdad.  E lo excedente que tú vendes en el mercado es con la garantía que estas vendiendo vida para los ciudadanos, distinto de la monocultura que vende la muerte, en que cuando las personas compran esos productos, están financiando sus propios ataúdes. 
La agricultura camponesa surge de la exclusión social, de una clase que no es vista/considerada por el gobierno e por la sociedad, no lo ti reconociendo por no tener un estudio que no es tuya culpa, pero sí por falta del Estado actuar.
Tiene un objetivo muy humano, influenciando en Brasil por lo medio de una fuerza igualitaria, de forma que el capital es importante para nosotros, pero el capital con respeto, en que el ser humano hay que ser considerado mas allá de el capital. El capital puede promover algunos momentos de facilidad, pero no podemos tener la ideología que el capital va más allá, como es en el modelo capitalista, en que a través de el capital, los ricos dispensan los seres humanos, substituyéndoos por maquinarias. En eso modelo, a partir del momento que la persona tiene dinero, ella puede tornar el ser humano en una maquinaria, en un esclavo, en un robó, de forma a se enriquecer cada vez más, mientras que los trabajadores quedan más pobres, siendo considerados como descartables.

6- ¿Usted conoce el sistema agrario de España?
No conozco, pero gustaría de conocer por algunos libros y algunos seminarios que ya he participado. Espero que allá las luchas sean más saludables para alcanzar los objetivos de un mundo con respeto e igualdad.    

7- ¿Usted acredita que la concentración de tierra es un problema para Brasil? ¿Se sí, cual seria la solución?
Totalmente un problema. Son muchos millones de hectáreas de tierras en las manos de pocos, y muchos llorando para tener un metro de tierra para sobrevivir.
La solución es promover una igualdad social, distribución de tierras, de forma que el gobierno ejecute las leyes favoreciendo los agricultores familiares. Nosotros somos una clase que en general paga todos los impuestos y en día. Por eso el gobierno debería tener más sensibilidad y distribuir las tierras de la Unión para acabar con los conflictos de reforma agraria, distribuyendo no sólo las tierras, pero también los investimentos (dinero) en proyectos, ya que actualmente el gobierno demora de 8 hasta 10 años para ayudar con los proyectos, y cuando hay, es por la mitad.
La reforma agraria es la solución para nuestro país. Pero para ella ser efectiva es necesario tener asistencia técnica, con gerenciamiento inclusive del Estado.
En toda nuestra historia, hubo una exploración con los menos favorecidos. En Brasil, los menos favorecidos son quien paga más impuestos, el rico no va preso cuando es corrupto y el pobre va preso hasta se pegar un huevo para comer.

“Quando a última árvore for cortada, 
quando o último rio for poluído, 
o último peixe for pescado, 
aí sim eles verão que dinheiro não se come.”

Agradecimentos: Leonardo Shimizu (que filmó y ha hecho la entrevista) y Hamilton Marques Ribeiro (que aceptó ser entrevistado).

Abrazos saudosos/nostálgicos a la toda familia MPRA y GUARAS (Grupo Universitário de Agricultura com Responsabilidade Ambiental e Social)!


Por: Luiza Azevedo Ribeiro

¿Por qué hay conflicto de tierra en Brasil?

Desde el período colonial hasta el inicio de los años 1960, no hubo política de tierras en Brasil. Sin embargo, con la transformación de el medio rural promovida por la modernización agrícola (industrialización) y el éxodo rural, en que millares de trabajadores rurales se migraran para la ciudad, ocurriendo, así, el agravamiento de problemas de cuño social, económico y ambiental, relacionados a la falta de infra estructura, salude, empleo y saneamiento básico, hubieran muchos protestos y conflictos en el campo, pues muchos trabajadores no tenían tierra para sobrevivir.


Como las reivindicaciones de los trabajadores del campo pasaran a difundir por toda la nación e incomodar las elites dominantes, aumentando los conflictos en número y violencia, el gobierno crio, en 1962, la “Superintendencia de la Reforma Agraria (Supra)”, con el cargo de ejecutar la reforma agraria. En el marzo de 1963, fue aprobado el Estatuto de el Trabajador Rural, regulando las relaciones de trabajo en el campo y, en 1964, consiguió la firma del decreto que previa la desapropiación, para los fines de la reforma agraria, de las tierras localizadas en las áreas de 10 km a lo largo de las autopistas, ferrovías y represas construidas por el gobierno federal. Por lo fin, el presidente de la República João Goulart encaminó un mensaje a el Congreso Nacional proponiendo un conjunto de providencias consideradas “indispensables e impostergables para atender a las viejas y justas aspiraciones populares”, entre las cuales, con realce, la reforma agraria.  
Pero luego después ocurrió el golpe militar y el presidente fue depuesto. Entre las razones presentadas para  el golpe, estaba la reforma agraria, pues esta implicaba en la democratización del acceso a la tierra y del poder.   
Mismo en el periodo militar, hubo la elaboración del Estatuto de la Tierra, con el objetivo de implantar la reforma agraria. Pero esa política de tierra mostró la ineficacia de la acción gubernamental para beneficiar las populaciones pobres y sin tierras, en que hubo el acceso precario a la tierra, la insuficiencia de tierra y fallas de las políticas de apoyo – fomento, crédito, extensión rural, etc.
En el fin del periodo de la dictadura militar ocurrió el agravamiento del conflicto de tierra, como una de las consecuencias del proceso de modernización conservadora de la agricultura brasileira. Surgieran, así, varias formas de organización en la lucha por la tierra y por la reforma agraria: las ligas camponesas, como el MST (Movimiento de los Sin Tierra), la Comisión Pastoral de la Tierra (CPT) y los sindicatos de los trabajadores rurales. 



Así, a través de la fuerza de esos movimientos sociales, en 1988, hubo la creación de Nueva Constitución, vigente hasta hoy, en que garante la desapropiación de propiedad rural, que no cumple suya función social, para los fines de la reforma agraria. Actualmente, prevalece para el gobierno el concepto sobre Reforma Agraria presente en el Art. 1º, § 1º, Ley 4504/64 de el Estatuto de la Tierra en que, “se considera reforma agraria el conjunto de medidas que visan a promover mejor distribución de tierra, mediante modificaciones en el régimen de suya pose y uso, a fin de atender a los principios de justica social y al aumento de la productividad”.
Pero a pesar de la Constitución dar medios para la concretización de la reforma agraria en Brasil, en la realidad eso no ocurre. Con la aprobación de el Art. 185 y 186 de la Constitución Federal, en que dice que “no son susceptibles de desapropiación para los fines de reforma agraria: (…) II- la propiedad productiva.”, cualquier propiedad puede ser declarada productiva, mismo que no está produciendo, para el inmueble no ser susceptible de desapropiación.    
Actualmente, Brasil es constituido por 69 mil grandes propiedades improductivas, el equivalente a 228 millones de hectáreas. Y conforme los datos del Instituto Brasilero de Geografía y Estadística, en 1995, cerca de 1% de propiedades tenían cerca de 45% de la área para la agricultura.   
A pesar de todos los argumentos al favor de la realización de la Reforma Agraria, en Brasil hay un modelo económico que es antagónico con un plano de distribución de tierras e incentivos a la agricultura familiar.
El actual modelo, conocido por agronegócio, mantiene la estructura de la tierra de los grandes inmuebles monocultores que se dedican a producción para el mercado externo. En todas las regiones del país se consolida este modelo agroexportador. Además, la grande mayoría de los investimentos son realizados por empresas multinacionales, vinculados a los grupos empresarias nacionales.
Así, una Reforma Agraria, pautada pelos movimientos sociales, con los objetivos de eliminar la pobreza en el medio rural; combatir la desigualdad social y la degradación de la naturaleza, que tiene suyas raíces en la estructura de propiedad y de producción en el campo; garantir trabajo para todas las personas, combinado con distribución de rende; garantir soberanía alimentar de toda la populación brasileña, produciendo alimentos de cualidad y desarrollo de los mercados locales; garantir condiciones de participación igualitaria de las mujeres que viven en el campo, en todas las actividades, en especial en el acceso a la tierra, en la producción y en la gestión de todas las actividades, buscando superar la opresión histórica impuesta a las mujeres, especialmente en el medio rural; preservar la biodiversidad vegetal, animal, cultural que hay en todas las regiones de Brasil; y garantir condiciones de mejoría de vida para todas las personas y acceso a todas las oportunidades de trabajo, renda, educación y ocio, estimulando la permanencia en el medio rural, en especial la juventud; en la actual situación de la agricultura brasileña, requiere un enfrentamiento de el modelo de agronegócio.

03 dezembro 2012

Palabras en primeira persoa, entrevista ao director xeral da cooperativa ICOS

A sociedade Cooperativa Galega ICOS é unha empresa creada o 26 de Decembro de 2000, foi construida pola fusión de catro cooperativas da zona anteriormente conocidas como Chataca e Coofaro de Chantada, Medela de Taboada e Codiproga de Carballedo. Situase dentro da comarca de Chantada, tendo un campo de influencia dentro da mesma zona ademais de Taboada, Carballedo,Monterroso, Antas de Ulla, Portomarín e o Savinao na provincia de Lugo, e Cea e Vilamarín na provincia de Ourense.
Conta cun total de 867 socios cunha media de idade de 46 anos. Desenvolve as actividades no marco socioeconómico e político preto de 900 explotacións gandeiras, socias de catro cooperativas.
Os tipos de actividades que se desenvolven son comercialización do leite, servizos sobre instalación, de abastecemento, de maquinaria, de mantemento, horta e viñedo e servizos de atención e asesoramento.
A seguir, a entrevista que nos concedeu o director xeral da cooperativa, Jesús Bardelás Hermida.

1- Cales cree vostede que son os usos máis importantes hoxe en día da terra?
Dende logo a nos o que nos interesa e o productivo. Pode haber zonas nas que pola sua situación xeográfica ter outros usos (urbanísticos, etc.)
Dentro dos usos agrarios na nosa comarca o principal e de producción de forraxes (herba e millo), en cantidades pouco significativas producción hortícolas e últimamente están xurdiron produccións forestais como consecuencia de abandono da producción gandeira, moitas veces en zonas que non se deberán deixar transformar en forestais.

2- Esta dacordo coa introducción da concentración parcelaria como saída do minifundio?
Da forma na que se fixo ata agora non. E unha reordenación moi traumática, tanto polo tempo como polas formas. Parécenos que se deberían intentar fórmulas mais sinxelas e de menor custe, como facilitar as permutas entre particulares eliminando os impostos e subvencionando os trámites rexistrais. Outra via interesante podería ser involucrar a axentes activos no medio como as cooperativas etc.
De facelo mediante concentración, vía que neste momento creo que está morta por a falta de fondos, seriamos partidarios de modificar a lei que regula as concentracións para falelas en menos tempo e con menos reclamacións.

3- Que supón o minifundio galego para as cooperativas deste tipo?
Tanto para as cooperativas como a nosa que conta con un parque de maquinaria como para os propios agricultores e gandeiros supón un encarecemento da mecanización, unha falta de aproveitamento de moitas parcelas por a sua pequena dimensión, unha perda de superficie útil por a presencia de muros e corredoiras, unha dificultade a hora de xestionar a superficie para determinados cultivos, axudas, etc.

4- Cree na posibilidade da introducción do latifundio en Galicia? Sería unha boa opción?
Habería que matizar que entende o fai a pregunta por latifundio. Se entendemos por concentración en superficies maiores de 5 ha. a resposta e non.

5- Afecta dalgún xeito notable á producción a maneira de explotar a terra no noso territorio?
Por suposto, aínda que afecta mais os custes de explotación en si que a producción. Evidentemente a producción afecta na medida en que algunhos cultivos non poden implantarse en parcelas de pequeño tamaño porque non son capaces de traballar nelas máquinas de alto rendemento e de mellor aproveitamento da colleita por a forma de traballar (colleitadoras). En minifundio tampouco se poden usar técnicas de cultivo mediante guiado por satélite, moi útiles tanto para sementeira como para abonado.

6- Cal ve ou pode intuir que será o futuro na distribución do territorio na nosa Comunidade?
Pensamos que vai haber unha concentración de superficie en aquelas explotacións que consigan manterse. A curto plazo non será factible a eliminación de lindes (cercas, muros, marcos,..) aínda que a medio prazo e mediante o uso de novas tecnoloxías debería ser posible a xeolocalización das parcelas e deberían poder eliminarse.

7- Dun xeito global e tendo en conta o ámbito no cal vostede se move podería darnos unha visión e valoración de como este asunto toca a cooperativa ou se non afecta a distribución do territorio a esta sociedade.
Como xa comentamos nas preguntas anteriores a incidencia que ten o tamaño das parcelas podemos resumila en:
-      - Encarecemento de custes por mecanización
-      - Impedimento de implantación de cultivos
-      - Perdida de produccións por menor superficie útil
-      - Perdida de valor da terra sobre todo de fincas inaccesibles ou de reducido tamaño.
A nosa cooperativa está facendo todo o posible por mobilizar as terras abandonadas ou que de non ter unha rentabilidade económica mediante alugueres poden acabar en usos forestais. Non é unha tarefa sinxela dado o valor sentimental que ten a terra no rural galego. Pensamos que debería haber unha lei, o igual que existe en outros países, que obligara a manter as terras en producción para poder xubilarse.
Do mesmo xeito hai moitísima terra en Galicia que está sin producir, sobre todo en zonas onde a agricultura e a gandeiría non ten peso específico. Non é que estas actividades sexan as únicas que mobilizan terra, pero pode verse que nas zonas nas que hai unha actividade gandeira importante o porcentaxe de terras improductivas e menor.
Tamén poderíamos falar de esas zonas nas que hai terras en desuso e que moitas delas están ubicadas en zonas climáticas que permitirían usos hortofrutícolas. 

Cooperativa Chantada:


Sara Otero Álvarez

26 novembro 2012

Solución ou problema para o minifundio galego?

A cuestión do minifundio galego levou  a grandes problemas de división da terra e como método de “prevención” ou alternativa introduceuse a concentración parcelaria no ámbito.


A concentración parcelaria  é unha actividade, situada no ámbito da inxenería civil agronómica, consiste na agrupación de parcelas dun propietario no menor número posible destas. A parcela ou parcelas resultantes denominase finca de reemplazo. Esta actividade levase a cabo na maior parte dos países europeos os cales por motivos históricos principalmente as parcelas dividironse por herencias provocando un fraccionamento excesivo das fincas rústicas.
En Galicia dificultou o crecimento das explotacións agrarias, a utilización de maquinaria e o excelente aprobeitamento da superficie. Un exemplo de como se esta levando a cabo atopamolo na Consellería de Medio Rural e do Mar o cal teñen como prioridade a axilización dos trámites das concentracións parcelarias que están na fase final de execución, a finalidade é que os propietarios poidan conseguir unha maior rentabilidade da producción agraria e unha mellor ordenación da terra en función dos usos.
As actuacións deberán ser aprobeitadas para incrementar a rentabilidade económica e social, revalorizar as fincas concentradas, facilitarlles o acceso as súas propiedades e servir de impulso para a implantación de novas explotacións e proxectos de carácter empresarial no ámbito rural.

Exemplo das terras tras a concentración parcelaria.



Como algo adicional podemos citar a Ley 12/2001 do 10 de setembro, de modificación da Ley de concetración parcelaria  para Galicia. Na cal vemos os diversos cambios que se produceu na anterior Ley 10/1985.

Sara Otero Álvarez


AGRICULTURA FAMILIAR GALEGA

          Enténdese por agricultura familiar o cultivo da terra, realizado por pequenos propietarios rurais. Parece que a  pequena explotación familiar, acadou un equilibrio entre estilo de vida, mercado e cultura.


         
         Nesta imaxe, podemos ver unha pequena explotación familiar, na cal se cultivan diversos cultivos como ensalada entre outros, os cales poden ser destinados para o autoconsumo ou ben para a venta no mercado. 
       Debemos destacar que para potenciar a agricultura familiar, temos hoxe en día varias iniciativas como sería o caso de Galicia Auténtica, a cal foi posta en marcha por Granxa familiar, asociación para o desenvolvemento da agricultura familiar (ADAF) e o grupo  de investigación Sociedade Tecnoloxías e territorio (Gist. IDEGA). Que tiña como principal obxectivo potenciar o territorio galego, facelo máis atractivo…

         Actualmente algunhas das explotacións familiares existentes en Galicia producen para o mercado, pero estas seguen mostrando problemas. En Galicia temos un minifundio cunha agricultura familiar a cal se atopa en certa medida integrada no mercado. 
        Polo que puiden observar no meu concello (Cartelle) hoxe en día a agricultura familiar, está unica e exclusivamente destinada ao autoconsumo, xa que as familias dispoñen de pequenas parcelas, ou hortas, nas cales cultivan vedura, fruta, patatas, é decir os alimentos básicos. Pero falando coas persoas de idade avanzada comentabanme que anos atrás os productos que obtiñan nas suas leiras, eran levados ao mercado, o cal se situaba na capital (Ourense), onde se vendían a precios asequibles, pero presentabase o inconvinte de que tiñan que competir con outros vendedores, e ao realizarlle o interrogante de ¿Qué técnicas usaban para competir? Atopeime que unha das principais técnicas era baixarlle o prezo os productos, xa que consideraban que a largo prazo saian gañando,xa que non tiñan que voltar con eles para a casa e algo de beneficio obtiñan. Polo que puiden observar a agricultura familiar foi modificandose a medida que avanzaba o tempo.

Tendo en conta todo o anterior plantexaseme o seguinte interrogante:

¿Qué podemos esperar do futuro da agricultura familiar Galega?

Por: Victoria Estevez Gonzalez